Niet van deze tijd? In zuiderlijker streken zijn vormen van katholieke
vroomheid te vinden, die in onze streken door de Hervorming uitgestorven zijn.
De knielnis herinnert aan lang vervlogen gebruiken rond het
kerkgebouw.
In de loop van de middeleeuwen werd door de Kerk de verering van de
geconsacreerde
hostie
steeds sterker gestimuleerd.
Het gaat daarbij om de
'
Heilige Reserve',
dat wil zeggen,
hosties die tijdens de
mis
- volgens de leer van de Rooms Katholieke kerk - veranderd
waren in het Lichaam van Christus.
Dit is vandaag de dag niet voor iedereen meer gemakkelijk te volgen,
maar dat hoeft ook niet om de knielnis te begrijpen.
Om gelovigen de kans te geven de hostie te zien wanneer
de kerk dicht was, werden soms kijkgaten in de buitenmuur gehakt. Door deze
lage vensters was dan de
monstrans
te zien, waarin de hostie tentoongesteld werd.
Voor iets heiligs hoor je te knielen, daarom is de knielnis een vorm van de
hagioscoop
met een ingebouwd knielbankje. Het venster zit dan precies op de
goede hoogte.
Tekst: Jean Penders (03-2009). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
