Het smeden van een ketting is een heel oude manier om
iets te maken dat sterker is dan een
touw.
De
smeedijzeren
ketting bestaat uit een eindeloze reeks ringen,
meestal langgerekt, waarvan er geen een mag breken. Die ringen zijn de
schakels.
Dit soort kettingen wordt nog steeds gebruikt: het
anker
van een oceaanstomer hangt aan een ketting, waarvan de schakels niet te tillen zijn.
Wanneer je zo'n ketting van opzij bekijkt, dan zie je beurtelings de
voorkant en de zijkant van een schakel.
Dat beeld is dus wisselend breed en smal.
De term 'ketting' wordt daarom ook gebruikt voor een stapeling van
natuursteenblokken,
zoals de
'
hoekketting
',
waarbij je boven elkaar afwisselend de kop en de strek ziet.
De combinatie van de ketting met het
tandwiel
heeft tot heel nieuwe mogelijkheden voor het gebruik van kettingen geleid. De schakels van deze
kettingen zijn veel gecompliceerder dan de aloude ringen.
Tekst: Jean Penders, 02-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
