Kaars

Kaarsen steken we vandaag de dag vooral aan voor de sfeer. Een enkele keer zie je er nog wel branden in een katholieke kerk, als blijk van heiligenverering. Alleen in echte bedevaartkerken flakkeren ze nog bij bosjes. In de kapel van de Sterre der Zee bij de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Maastricht is het altijd warm en de hele ruimte is zwartgeblakerd door de walm van de honderden kaarsen, die er tegelijk branden. In sommige kerken in het buitenland branden daarom elektrische lampjes, eveneens pas na betaling.
De historische betekenis van de kaars kunnen we ons nauwelijks meer voorstellen. Wil je licht, dan druk je op een schakelaar. Vóór de elektriciteit hadden we de gasverlichting. Maar voordien? Olielampjes, fakkels en vooral: kaarsen! Met alle gevaar vandien. Daarom hoort een kaars stevig op een kandelaar te staan, liefst veilig in een kaarsnis. Ook de kaarsen van een kroonluchter kun je niet omstoten. Toch moest je vaak door je huis lopen met een kandelaar, en dat was niet alleen onveilig, de kaars woei ook vaak uit. In een lantaarn is de kaars door glas beschermd tegen tocht, maar het blijft behelpen.