De middeleeuwers waren slim.
Op het
kerkhof
(in die tijd nog de
begraafplaats
rond de kerk)
kon je je 's nachts heel ongemakkelijk voelen.
Een
dodenlantaarn
gaf wel wat licht in de duisternis,
maar je wist maar nooit of de
duivel
niet opeens van achter een
grafsteen
te voorschijn zou komen.
Hoe hou je die boze macht weg van de gewijde grond rond de kerk?
Nou, de duivel heeft bokkenpoten en daarmee kan hij evenmin als
geiten en bokken over een veerooster lopen. Het kerkhof is omgeven door een kerkhofmuur.
Door in de doorgangen een
rooster
in de grond aan te brengen hou je de duivel buiten. Slim toch?
Of is er wat anders aan de hand?
Varkens
en
honden
liepen in de
middeleeuwse stad
vrij rond,
om hun vraatzucht werden ze als reinigingsdienst gebruikt.
Het was alleen niet de bedoeling dat ze ook vers begraven lijken opgroeven.
Daarom werden
'
wildroosters'
aangebracht in de toegangen tot het kerkhof.
Is met deze nuchtere verklaring een romantisch verhaal om zeep geholpen?
Welnee: vroeger werd heel wat van een extra verklaring voorzien.
Dus mag je rustig aannemen dat het rooster hielp tegen zowel de varkens als tegen
de duivel. Alhoewel? Hoe kon de duivel dan de bekende
duivelskrassen
in de muur van de kerk maken?
Tekst: Jean Penders (10-2006). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
