De naam 'buigtang' slaat op de mogelijkheid om met één of twee
tangen een voorwerp zo vast te pakken, dat je het in een gewenste vorm kunt buigen.
Je kunt die
tang
natuurlijk ook gebruiken om iets vast te pakken om een andere reden.
Daarbij is subtiliteit soms gewenst. De buigtang met platte bek heeft
meestal flinke groeven aan de binnenkant, daarmee moet je dus niet al te hard knijpen.
Om iets in een rechte hoek te buigen is kracht nodig. Dat kan met die platte bek.
Om iets rond te buigen, gebruiken we de buigtang met een ronde bek.
De punttang heeft een heel lange ronde bek voor het heel voorzichtige werk.
Een
edelsmid
kan niet zonder.
In veel gevallen is de
combinatietang
handig: een buigtang, die tevens kniptang is.
Tekst: Jean Penders, 04-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
