Heel subtiel, net even opwelvend uit het dakvlak:
het vleermuisvenster. Het is een kleine
dakkapel,
die bijna wegvalt in de
dakbedekking,
maar die moet daar dan wel geschikt voor zijn.
Met de strak aansluitende
tuiles du nord
zal het niet lukken. Maar bijvoorbeeld
daktegels
en
riet
zijn heel geschikte materialen
om de segmentvormige ronding van de bovenzijde te volgen en
daarna de golf vloeiend af te maken. Het lijkt maar een rimpeling en toch is er
een kleine dakkapel gevormd, waar, dankzij de ramen geen
vleermuis
naar binnen kan.
De
zolder
of
vliering
heeft zo wel extra licht gekregen. Worden
dakramen
vaak als storend ervaren, de vleermuisvensters zijn vaak een
verlevendiging van het
dakschild
en komen daarom soms voor in rijen naast en boven elkaar.
In Duitsland komt het vleermuisvenster veel voor, in
Nederland was het vooral voor de
villa's
in de eerste helft van de 20e eeuw in zwang. Minder beschaafde vormen verschijnen nu op
boerderettes,
wanneer een dakkapel niet toegestaan wordt.
Tekst: Jean Penders, 05-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
