Een geliefd
renaissance-ornament
is de putto. Het is net een jong
engeltje,
maar dan wel voorzien van een geslachtsorgaantje (maar dat wil in ons koude klimaat
nog wel eens subtiel afgedekt worden). De engelenvleugels zijn
kennelijk ook niet altijd meer nodig. Gaat het hier wel om engelen?
Is hier sprake van een diepe symboliek of
van een excuus om lekker mollige blote kindertjes af te beelden?
Aangezien de
Romeinen
geen moeite hadden met het uitbeelden van bloot, is de
herleving van de putti in de 16e en 17e eeuw wel te begrijpen.
In dezelfde tijd komen ook de gevleugelde
cherubijnenkopjes
in de mode.
Tekst: Jean Penders, 09-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
