Het
kerkhof
is de ruimte om de
kerk,
die tevens als
begraafplaats
diende.
Het bezoeken van het
graf
van een geliefde is van alle tijden.
Maar nog meer dan nu was het bezoeken van een kerkhof in het donker vroeger heel griezelig.
Niet alleen waren de mensen bijgeloviger dan nu,
er gebeurde op het kerkhof
's nachts ook van alles wat God verboden had.
Een beetje licht in de duisternis kon dus geen kwaad. Daartoe werd vaak een dodenlantaarn geplaatst,
die gaf licht en voelde misschien ook het ook wel een beetje als een teken van aandacht,
als een kaarsje bij het graf.
Meestal was de lantaarn midden op het kerkhof op een paal geplaatst.
Alleen enkele stenen exemplaren zijn bewaard gebleven, met name in
kloostergangen,
die dezelfde functie hadden. Deze lagen wat beschutter en zijn daardoor vaker gaaf bewaard.
Een enkele keer werd de lantaarn in een nis in de muur van de kerk geplaatst.
De dodenlantaarn is een van de oudste vormen van openbare verlichting.
Tekst: Jean Penders, 06-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
