Een van de belangrijkste uitvindingen van de
Romeinse bouwmeesters
is het beton.
Zowel de
aquaducten
als het
Pantheon
bestaan er voor een groot deel uit.
Mooi vond men het toen nog niet, de betonnen kern van de muren werd bekleed met
rijkere materialen, zoals
marmer.
Ook het middeleeuwse
kistwerk
berust op dit principe.
Beton is een mengsel van ronde keien of hoekige stukken
natuur-
of
baksteen
en een bindmiddel.
Hoewel daarvoor wel
leem
gebruikt is, komt dit de duurzaamheid niet ten goede.
Cement
is hiervoor heel wat beter geschikt. Sinds het midden van de 19e eeuw is de samenstelling sterk verbeterd.
Het mengsel kan in allerlei vormen gestort worden.
Eenmaal uitgehard is het een van de sterkste bouwmaterialen.
Een betonnen
balk
of plaat kan echter makkelijk breken, wanneer deze horizontaal gelegd wordt.
Een wapening van
staal
heft dit probleem op. Gewapend beton is dan ook het kenmerk van een deel van de moderne bouwkunst.
Maar die wapening moet goed ingepakt blijven en niet gaan roesten, anders ontstaat betonrot.
Voor
pre-fab bouw
is beton uitermate geschikt.
Tekst: Jean Penders, 09-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Foto: Jean Penders
